Walk the talk

Hoe ga ik aan deze blog beginnen? Nee, gewoon… hoe begin je aan dingen?
Dat is al een thema op zich waar in nu niet ga over uitbreiden. Misschien wel een onderwerp voor een latere blog. Is dit nu uitstelgedrag? Ben ik wel goed bezig?

Heel duidelijk, dit is herkenbaar voor iedereen. Ik ben net gestart aan deze blog en heb mezelf al meer vragen gesteld dan dat er zinnigs op papier is gekomen. Dit doen we allemaal. Sommigen eerder onbewust, anderen zeer bewust. Daarom wil ik jou meenemen naar de afgelopen week en hoe ik erop terugblik. Vanwaar het komt dat ik jullie heb laten wachten op een nieuwe blog.

Ik heb de afgelopen weken een vrij intense en drukke periode achter de rug. Zowel op privé als werkgebied zijn er situaties geweest die me veel dieper hebben geraakt dan ik zelf besefte. Ik merkte dat mijn agenda ‘plots’ propvol zat. Alleen dat gevoel zorgde voor mij even voor een klein paniekske.

Wat doet dat met jou? Die vaststelling dat je weer eens tegen je eigen muur loopt. Die muur die zegt: ‘Wow, ben je niet een beetje teveel dingen tegelijk aan het doen?’ en dit terwijl jij enkele weken geleden zeer bewust je werkflow en persoonlijke planning onder controle had. toen je eindelijk dacht dat je je work-life balance op de rails had.

Dan is er maar 1 ding dat je echt kan doen. Even terugkomen naar jezelf. Afspraken en evenementen waar je zo naar uitkeek, die plots als een hindernis in je dag verschijnen. Ook al heb jij ze zelf toegelaten in jouw agenda.

Oh, neee! Ik weet het al. Ik ben vergeten op mijn pauzeknop te drukken. De twijfel slaat toe. Weer zovele vragen. Dus beter laat dan nooit, drukte ik afgelopen week op mijn persoonlijke pauzeknop. Ik maakte die keuze bewust, een beetje te laat, maar wel zeer bewust. Ik heb leren voelen aan mezelf wat ik nodig heb.

Ik drukte op de pauzeknop en dat betekende dingen opgeven, zoals een blog voor jullie schrijven. En heel eerlijk, ik voelde dat ik jullie in de steek heb gelaten. Toch heeft deze keuze voordelen. Zo hoop ik nu een veel betere en persoonlijkere blog te kunnen schrijven die jullie ook kan inspireren om op die pauzeknop te drukken als jij die nood hebt.

Sociaal wenselijk?

Veel mensen worstelen met ‘sociaal wenselijkheid’. Ik zal maar naar die bijeenkomst of dat feestje gaan, ook al voel jij dat aan als een opdracht. Heel vaak is dat om anderen niet teleur te stellen. Ik stel écht niet graag mensen teleur door afspraken te annuleren. Toch doe ik dat. Ik doe dat op die momenten dat ik voel dat het teveel is. Vroeger ervaarde ik dat als egoïstisch en dacht ik dat ik daarmee het vertrouwen van iemand anders zou schaden.

Nu bekijk ik dit als een vorm van respect voor de andere partij en weet je waarom?

Ik voel mij niet optimaal, laat staan dat ik mijn gedachten op een gestructureerde manier bij het gespreksonderwerp kan houden. Dat zou pas onrespectvol zijn. Nu kies ik om tijd voor mezelf te nemen. Net om er beter te kunnen staan. Net om die andere partijen de aandacht te geven die ze verdienen. Ik zeg hen dan ook oprecht de reden waarom het mij nu niet past. Uiterst uitzonderlijk stoot ik op onbegrip. Ik ben dan ook niet verantwoordelijk voor de reacties en het gedrag van anderen. Toch wil ik benadrukken dat mensen zich eerder oprecht en respectvol behandeld voelen door heel open met hen hierover te praten.

Heb jij ook vaak twijfels over jouw plannen en ideeën? Of voel je dat jij de controle over jouw leven of agenda verloren hebt en wil je dit een volgende keer vermijden.
Vul dan heel snel het contactformulier in op deze website. Dan kan je geheel vrijblijvend jouw vragen aan mij kwijt. Ik kan jou inspireren om jouw persoonlijk kompas in te stellen en zo het verschil te maken voor je omgeving, je community of je team!